Επανήλθα! Δε σας έλειψα,οκ.
Έλειψα αρκετό καιρό διότι ήμουν απασχολημένος με τη βαρεμάρα.
ΟΜΩΣ ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΑΥΤΑ.
Είμαι πίσω με νέο ανατριχιαστικό σκοτεινό φρικιαστικό άρθρο. Τους 10 πιο άγριους και βάναυσους κατά συρροή δολοφόνους που έχει γνωρίσει ο πλανήτης γη.
Κάτσε όσο πιο αναπαυτικά μπορείς γιατί μέχρι το νούμερο 1 θα σε έχει πιάσει λίγο τρέμουλο.Αν δεν αντέχεις,μη το διαβάσεις.Οι ιστορίες που ακολουθούν είναι όντως πολύ σκληρές και αν θες τη γνώμη μου,ως φοβιτσιάρης/φοβιτσιάρα που είσαι,καλύτερα επέλεξε να διαβάσεις ένα άλλο άρθρο.
Εδώ,είναι για badasses.
Άραξε.Ξεκινάμε.
#10. "ο βοσκοσ."
Όνομα: Ahmad Suradji
Θύματα: 110+
Χρονολογία: Ιανουάριος 1949–Ιούλιος 2008
Μάγος-γιατρός από την Ινδονησία. Έθαβε τα θύματά του συνεπικουρούμενος από τις τρεις γυναίκες του. Θύματά του ήταν οι γυναίκες που τον επισκέπτονταν για να τις βοηθήσει να κάνουν μάγια σε σκορδόπιστους συζύγους. Χρέωνε $200-400, και τις έθαβε σε μια παρακείμενη φυτεία ζαχαροκάλαμου, μέχρι το λαιμό, ως μέρος κάποιου τελετουργικού. Στη συνέχεια τις στραγγάλιζε με ένα καλώδιο, τις έγδυνε και έπινε το σάλιο τους. Σκοπός του η απόκτηση μαγικών δυνάμεων. Συνελήφθη το 1997 και ομολόγησε τους φόνους 70 γυναικών. Αν και βρέθηκαν μόνο 40 πτώματα, περίπου 80 γυναίκες της περιοχής αγνοούνται ακόμη.
Θύματα: 110+
Χρονολογία: Ιανουάριος 1949–Ιούλιος 2008
Μάγος-γιατρός από την Ινδονησία. Έθαβε τα θύματά του συνεπικουρούμενος από τις τρεις γυναίκες του. Θύματά του ήταν οι γυναίκες που τον επισκέπτονταν για να τις βοηθήσει να κάνουν μάγια σε σκορδόπιστους συζύγους. Χρέωνε $200-400, και τις έθαβε σε μια παρακείμενη φυτεία ζαχαροκάλαμου, μέχρι το λαιμό, ως μέρος κάποιου τελετουργικού. Στη συνέχεια τις στραγγάλιζε με ένα καλώδιο, τις έγδυνε και έπινε το σάλιο τους. Σκοπός του η απόκτηση μαγικών δυνάμεων. Συνελήφθη το 1997 και ομολόγησε τους φόνους 70 γυναικών. Αν και βρέθηκαν μόνο 40 πτώματα, περίπου 80 γυναίκες της περιοχής αγνοούνται ακόμη.
#9. "Ο βρυκολακασ του brooklyn"
Όνομα: Albert Fish
Θύματα: 100+
Χρονολογία: Μάιος 1870-Ιανουάριος 1936
Έμοιαζε με τον παππού που όλοι θα ήθελαν για τα παιδιά τους. Φαινομενικά άκακος και γλυκός, επρόκειτο για έναν κατά συρροή δολοφόνο και βιαστή παιδιών και λάτρη του τρυφερού, παιδικού κρέατος. Ανατριχιαστική η συνταγή του για αγοράκι στο φούρνο με κρεμμύδια. Μαζοχιστής και σαδιστής συνάμα, κακοποιούσε πρώτα τον εαυτό του και μετά τα θύματά του. Βιαστής πάνω από 100 παιδιών και δολοφόνος των μισών τουλάχιστον, ήταν ο γηραιότερος θανατοποινίτης της Αμερικής. Εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα, κάτι που περίμενε με χαρά και ανυπομονησία, για τη συγκίνηση και την υπέρτατη ηδονή που θα ένοιωθε..
Θύματα: 100+
Χρονολογία: Μάιος 1870-Ιανουάριος 1936
Έμοιαζε με τον παππού που όλοι θα ήθελαν για τα παιδιά τους. Φαινομενικά άκακος και γλυκός, επρόκειτο για έναν κατά συρροή δολοφόνο και βιαστή παιδιών και λάτρη του τρυφερού, παιδικού κρέατος. Ανατριχιαστική η συνταγή του για αγοράκι στο φούρνο με κρεμμύδια. Μαζοχιστής και σαδιστής συνάμα, κακοποιούσε πρώτα τον εαυτό του και μετά τα θύματά του. Βιαστής πάνω από 100 παιδιών και δολοφόνος των μισών τουλάχιστον, ήταν ο γηραιότερος θανατοποινίτης της Αμερικής. Εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα, κάτι που περίμενε με χαρά και ανυπομονησία, για τη συγκίνηση και την υπέρτατη ηδονή που θα ένοιωθε..
#8. "killer clown"
Όνομα: John Wayne Gacy Jr.
Θύματα: 34
Χρονολογία: Μάρτιος 1942- Μάιος 1994
Ναι,καλά βλέπεις.
Είναι ο εικονιζόμενος.Εμφανιζόταν ως ανιματέρ-ψυχαγωγός σε εκδηλώσεις φιλανθρωπίας,παιδικά πάρτυ,συγκεντρώσεις κοινοτήτων για οικονομική ενίσχυση ιδρυμάτων και οικογενειών και παρελάσεις.
Παρίστανε τον Πόγκο,ένα χαρακτήρα-κλόουν που ο ίδιος είναι δημιουργήσει.Κατηγορήθηκε -και εκτελέστηκε - για σεξουαλική κακοποίηση σε πάνω από 30 ανήλικα παιδιά,απαγωγές,βιασμούς και δολοφονίες νεαρών ανδρών μέσα σε 6 χρόνια.
Ο Gacy έπνιγε ή στραγγάλιζε τα θύματα του με έναν αιμοστακτικό επίδεσμο αφού πρώτα,τα περισσότερα από αυτά τα οδηγούσε στον τόπο του έγκλήματος.Ο ίδιος διέπραξε τους πιο διαδεδομένους φόνους του στο Norwood Park στο Illinois.Έθαψε τα 26 από τα 34 θύματά του σε ένα μικρό υπόγειο κάτω από το σπίτι του ενώ τα υπόλοιπα βρέθηκαν θαμμένα σε διάφορα μέρη της αυλής του.
Θύματα: 34
Χρονολογία: Μάρτιος 1942- Μάιος 1994
Ναι,καλά βλέπεις.
Είναι ο εικονιζόμενος.Εμφανιζόταν ως ανιματέρ-ψυχαγωγός σε εκδηλώσεις φιλανθρωπίας,παιδικά πάρτυ,συγκεντρώσεις κοινοτήτων για οικονομική ενίσχυση ιδρυμάτων και οικογενειών και παρελάσεις.
Παρίστανε τον Πόγκο,ένα χαρακτήρα-κλόουν που ο ίδιος είναι δημιουργήσει.Κατηγορήθηκε -και εκτελέστηκε - για σεξουαλική κακοποίηση σε πάνω από 30 ανήλικα παιδιά,απαγωγές,βιασμούς και δολοφονίες νεαρών ανδρών μέσα σε 6 χρόνια.
Ο Gacy έπνιγε ή στραγγάλιζε τα θύματα του με έναν αιμοστακτικό επίδεσμο αφού πρώτα,τα περισσότερα από αυτά τα οδηγούσε στον τόπο του έγκλήματος.Ο ίδιος διέπραξε τους πιο διαδεδομένους φόνους του στο Norwood Park στο Illinois.Έθαψε τα 26 από τα 34 θύματά του σε ένα μικρό υπόγειο κάτω από το σπίτι του ενώ τα υπόλοιπα βρέθηκαν θαμμένα σε διάφορα μέρη της αυλής του.
#7. "ΓΥΝΑΙΚΑ-ΚΑΝΙΒΑΛΟΣ"
Όνομα: -
Θύματα: 30+
Χρονολογία:
Το 2011, μια 29χρονη γυναίκα από την Ινδονησία συνελήφθη, καθώς κατηγορήθηκε ότι δολοφόνησε και έφαγε περισσότερες από 30 νεαρές γυναίκες. Κατά τη σύλληψή της βρέθηκε τεράστια ποσότητα ανθρωπίνων μελών στο ψυγείο της, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του συζύγου της. Η αγνώστου ταυτότητας κανίβαλος είχε διοργανώσει και διάφορα πάρτι στα οποία σέρβιρε ανθρώπινο κρέας στους ανυποψίαστους καλεσμένους της. Η γυναίκα ομολόγησε ότι μια εσωτερική και ακατανίκητη επιθυμία την προκάλεσε να φάει τα θύματα της και ότι θα το έκανε ξανά χωρίς δισταγμό. Στην Ινδονησία και ειδικά στη Νέα Γουινέα, ο κανιβαλισμός είναι πολύ κοινός από τον 20ο αιώνα.
Θύματα: 30+
Χρονολογία:
Το 2011, μια 29χρονη γυναίκα από την Ινδονησία συνελήφθη, καθώς κατηγορήθηκε ότι δολοφόνησε και έφαγε περισσότερες από 30 νεαρές γυναίκες. Κατά τη σύλληψή της βρέθηκε τεράστια ποσότητα ανθρωπίνων μελών στο ψυγείο της, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του συζύγου της. Η αγνώστου ταυτότητας κανίβαλος είχε διοργανώσει και διάφορα πάρτι στα οποία σέρβιρε ανθρώπινο κρέας στους ανυποψίαστους καλεσμένους της. Η γυναίκα ομολόγησε ότι μια εσωτερική και ακατανίκητη επιθυμία την προκάλεσε να φάει τα θύματα της και ότι θα το έκανε ξανά χωρίς δισταγμό. Στην Ινδονησία και ειδικά στη Νέα Γουινέα, ο κανιβαλισμός είναι πολύ κοινός από τον 20ο αιώνα.
#6. "LAS POQUIANCHIS"
Όνομα:Maria & Delfina Gonzales
Θύματα : 100+
Χρονολογία: 1912 - ???
Δύο αδελφές, ιδιοκτήτριες οίκου ανοχής στο Μεξικό, στρατολογούσαν “εργαζόμενα κορίτσια”, τα έριχναν στα ναρκωτικά και τα ανάγκαζαν να ικανοποιούν όλες τις εξευτελιστικές και νοσηρές επιθυμίες των διεστραμμένων πελατών τους. Αν τα κορίτσια αρρώσταιναν ή ασχήμαιναν από την κακομεταχείριση και τους αλλεπάλληλους βιασμούς, τα σκότωναν. Μια μέρα η αστυνομία συνέλαβε μια πόρνη με την υποψία ότι απήγαγε νεαρά κορίτσια από την περιοχή. Αυτή ήταν που κατέδωσε τις αδελφές. Όταν οι αστυνομικοί έψαξαν το πορνείο, ανακάλυψαν τα απομεινάρια 11 ανδρών, 80 γυναικών και αρκετών εμβρύων. Οι αδελφές δεν καταδικάστηκαν σε θάνατο, ούτε καν σε ισόβια, παρά μόνο σε 40 χρόνια φυλάκιση.
Θύματα : 100+
Χρονολογία: 1912 - ???
Δύο αδελφές, ιδιοκτήτριες οίκου ανοχής στο Μεξικό, στρατολογούσαν “εργαζόμενα κορίτσια”, τα έριχναν στα ναρκωτικά και τα ανάγκαζαν να ικανοποιούν όλες τις εξευτελιστικές και νοσηρές επιθυμίες των διεστραμμένων πελατών τους. Αν τα κορίτσια αρρώσταιναν ή ασχήμαιναν από την κακομεταχείριση και τους αλλεπάλληλους βιασμούς, τα σκότωναν. Μια μέρα η αστυνομία συνέλαβε μια πόρνη με την υποψία ότι απήγαγε νεαρά κορίτσια από την περιοχή. Αυτή ήταν που κατέδωσε τις αδελφές. Όταν οι αστυνομικοί έψαξαν το πορνείο, ανακάλυψαν τα απομεινάρια 11 ανδρών, 80 γυναικών και αρκετών εμβρύων. Οι αδελφές δεν καταδικάστηκαν σε θάνατο, ούτε καν σε ισόβια, παρά μόνο σε 40 χρόνια φυλάκιση.
#5. "DR. HENRY - ο διαβολοσ τησ ασπρησ πολησ"
Όνομα: Herman Mudgett (H.H. Holmes)
Θύματα: 200+
Χρονολογία: Μάιος 1861- Μάιος 1896(!)
Ήταν γιατρός. Ξεκίνησε με το να κλέβει πτώματα από το ανατομείο της ιατρικής σχολής του Μίτσιγκαν. Μετακομίζει στο Σικάγο όπου αποκτά περιουσία δημιουργώντας μιαν αλυσίδα φαρμακείων. Χρησιμοποίησε τα πλούτη του για να χτίσει μιαν έπαυλη εκατό δωματίων, γεμάτη από θαλάμους αερίων, καταπακτές, δεξαμενές με οξέα, λάκκους με ασβέστη και κρυφές πόρτες με μυστικά περάσματα. Νοίκιαζε δωμάτια και σκότωσε τους περισσότερους από τους ενοικιαστές του, παρέσυρε γυναίκες στην έπαυλη και τις ανάγκαζε να του διαβιβάσουν τα υπάρχοντά τους πριν τις θανατώσει με γκάζι.
Όταν η αστυνομία άρχισε να τον υποπτεύεται, έκαψε το κάστρο των βασανιστηρίων. Τα πτώματα των θυμάτων του βρέθηκαν στα ερείπια.
Θύματα: 200+
Χρονολογία: Μάιος 1861- Μάιος 1896(!)
Ήταν γιατρός. Ξεκίνησε με το να κλέβει πτώματα από το ανατομείο της ιατρικής σχολής του Μίτσιγκαν. Μετακομίζει στο Σικάγο όπου αποκτά περιουσία δημιουργώντας μιαν αλυσίδα φαρμακείων. Χρησιμοποίησε τα πλούτη του για να χτίσει μιαν έπαυλη εκατό δωματίων, γεμάτη από θαλάμους αερίων, καταπακτές, δεξαμενές με οξέα, λάκκους με ασβέστη και κρυφές πόρτες με μυστικά περάσματα. Νοίκιαζε δωμάτια και σκότωσε τους περισσότερους από τους ενοικιαστές του, παρέσυρε γυναίκες στην έπαυλη και τις ανάγκαζε να του διαβιβάσουν τα υπάρχοντά τους πριν τις θανατώσει με γκάζι.
Όταν η αστυνομία άρχισε να τον υποπτεύεται, έκαψε το κάστρο των βασανιστηρίων. Τα πτώματα των θυμάτων του βρέθηκαν στα ερείπια.
#4. "DR.VIRGINIA"
Όνομα: Soares de Souza
Θύματα: 250+
Χρονολογία: -
«Θέλω να καθαρίσω τη μονάδα εντατικής θεραπείας. Με κατατρώει». Αυτά ήταν τα λόγια μιας γιατρού που φέρεται να είναι υπεύθυνη για το θάνατο πάνω από 300 ασθενών της. Η Soares de Souza έχει κατηγορηθεί επισήμως για επτά φόνους, αλλά οι έρευνες συνεχίζονται, γιατί υπάρχουν στοιχεία. Οι εισαγγελείς αυτής της υπόθεσης πιστεύουν ότι η γιατρός έκανε ενέσεις με μυοχαλαρωτικά φάρμακα στους ασθενείς της εντατικής, προτού διακόψει την παροχή οξυγόνου τους, με κίνητρο να ελευθερώσει κρεβάτια στην εντατική. Αν πράγματι η γιατρός κατηγορηθεί για το θάνατο 300 ασθενών, τότε θα πάρει τη θλιβερή πρωτιά από τον Dr. Harold Shipman που είχε σταματήσει κάποτε στους 250 ανθρώπους.
Θύματα: 250+
Χρονολογία: -
«Θέλω να καθαρίσω τη μονάδα εντατικής θεραπείας. Με κατατρώει». Αυτά ήταν τα λόγια μιας γιατρού που φέρεται να είναι υπεύθυνη για το θάνατο πάνω από 300 ασθενών της. Η Soares de Souza έχει κατηγορηθεί επισήμως για επτά φόνους, αλλά οι έρευνες συνεχίζονται, γιατί υπάρχουν στοιχεία. Οι εισαγγελείς αυτής της υπόθεσης πιστεύουν ότι η γιατρός έκανε ενέσεις με μυοχαλαρωτικά φάρμακα στους ασθενείς της εντατικής, προτού διακόψει την παροχή οξυγόνου τους, με κίνητρο να ελευθερώσει κρεβάτια στην εντατική. Αν πράγματι η γιατρός κατηγορηθεί για το θάνατο 300 ασθενών, τότε θα πάρει τη θλιβερή πρωτιά από τον Dr. Harold Shipman που είχε σταματήσει κάποτε στους 250 ανθρώπους.
#3. "JACK THE RIPPER."
Όνομα: -
Θύματα: 5+ ???
Χρονολογία: -
Τζακ ο Αντεροβγάλτης είναι ένα ψευδώνυμο που δόθηκε σε έναν αγνώστου ταυτότητας δολοφόνο ο οποίος δρούσε στην περιοχή Whitechapel του Λονδίνου το φθινόπωρο του 1888. Το όνομα άρχισε να χρησιμοποιείται απο την μέρα που κάποιος έστειλε ένα γράμμα στο Κεντρικό Γραφείο Ειδήσεων του Λονδίνου, ισχυριζόμενος πως είναι ο δολοφόνος με αυτό το όνομα.
Τα θύματα ήταν γυναίκες οι οποίες έβγαζαν χρήματα ως πόρνες. Οι φόνοι συνέβαιναν σε δημόσιους χώρους (εκτός από τον φόνο της Mary Jane Kelly) την νύχτα ή τα ξημερώματα. Ο λαιμός των θυμάτων ήταν κομμένος και το σώμα ήταν ακρωτηριασμένο. Διάφορες θεωρίες υποστηρίζουν πως τα θύματα στραγγαλίζονταν πρώτα έτσι ώστε να μην φωνάζουν, κάτι το οποίο εξηγεί και την έλλειψη αίματος στις σκηνές των εγκλημάτων. Η αφαίρεση των εσωτερικών οργάνων απο τρία θύματα έκανε μερικούς αστυνομικούς της εποχής να πιστεύουν πως ο δολοφόνος κατείχε ανατομική ή χειρουργική γνώση.
Οσον αφορά τη Σκότλαντ Γιαρντ, η υπόθεση έκλεισε οριστικά το 1892. Εκείνος όμως συνεχίζει να κόβει βόλτες στα λιθόστρωτα του Whitechapel στο East End του Λονδίνου. Μια ελαφοπόδαρη σκιά της βικτωριανής Αγγλίας τρέχει πίσω από τους τουρίστες που με λίγες ψωροστερλίνες ξεναγούνται ενδελεχώς στα λημέρια του, στα πλαίσια ενός ακόμη «Jack the Ripper tour». Και ας έχει περάσει πάνω από ένας αιώνας από τότε που ήρθε στη ζωή ο αστικός μύθος γύρω από το όνομά του.
Τα εγκλήματα βεβαίως δεν ήταν μύθος. Μόνον ο αριθμός των θυμάτων του δεν έχει διαλευκανθεί, διότι, όπως αναφέρει ένας από τους αμέτρητους βιογράφους του, ο Philip Sudgen, στο βιβλίο του «The Complete History of Jack the Ripper», «δεν υπάρχει μια απλή απάντηση: το λιγότερο τέσσερα, πιθανότατα έξι, ενώ δεν αποκλείεται η πιθανότητα να ήταν οκτώ». Ολες ιερόδουλες, οι πλέον προσιτοί εξιλαστήριοι αμνοί ενός πρώιμου δολοφόνου κατά συρροήν, ενός βικτωριανού vigilante, ενός διεγερτικά για τη φαντασία αιμοσταγούς και παντοτινά ανώνυμου «εραστή». Σκιαγραφημένου στην εντέλεια στο κινηματογραφικό «Κουτί της Πανδώρας» (1929) του Γ.Β. Παμπστ: o άγνωστος που τοποθετεί σαν σάρκινη μέγγενη τα χέρια του γύρω από τον αλαβάστρινο λαιμό της Λούλου.
Δίχως αμφιβολία τα εγκλήματά του ωχριούν μπροστά στα ζοφερά κατορθώματα των προσφάτου εσοδείας σίριαλ κίλερ, αλλά ο Τζακ παραμένει υπεράνω πάσης αμφιβολίας ο πρώτος σταρ του είδους. Ποτέ άλλοτε μια ευρωπαϊκή μητρόπολη δεν έψαχνε τόσο παθιασμένα τα ίχνη ενός δολοφόνου, ποτέ πριν οι εφημερίδες δεν είχαν βουτήξει με τέτοιο ζήλο στις αιμάτινες λίμνες που άφησε πίσω του μεταξύ Αυγούστου και Νοεμβρίου 1888.
Ισως βεβαίως να ήταν και ο πρώτος που εγκαινίασε ένα μαγευτικά θρασύ αλισβερίσι με τις αστυνομικές αρχές. Στα μέσα του Οκτωβρίου του 1888 ένα μικρό πακέτο αφίχθη στο κατώφλι του Τζορτζ Λασκ, του επικεφαλής της επιτροπής επαγρυπνήσεως του Whitechapel. Ανοίγοντάς το ανακάλυψε έναν ανθρώπινο νεφρό (πιθανότατα αυτόν που απουσίαζε από το άψυχο σώμα της άτυχης πόρνης Κάθριν Εντοους) και ένα συνοδευτικό γράμμα από τον Τζακ. Η Σκότλαντ Γιαρντ διαθέτει πολλά τέτοια δείγματα του πολυγραφότατου Αντεροβγάλτη άλλωστε χάρη σε μια επιστολή προέκυψε και το παρατσούκλι του. Από ένα σημείο όμως και μετά, ουδείς γνώριζε τι προερχόταν από τον ίδιο και τι ήταν αποκύημα της νοσηρής φαντασίας όλων εκείνων που ζητούσαν να κρατήσουν ζωντανή την υπόθεση. Και όσο και αν ακούγεται τραβηγμένο, όλοι με εξαίρεση τα θύματά του υπέκυψαν και, αν κρίνει κανείς από την πρόσφατη βιβλιογραφία, υποκύπτουν στη σαγήνη ενός δολοφόνου που ουδείς γνώρισε.
Θύματα: 5+ ???
Χρονολογία: -
Τζακ ο Αντεροβγάλτης είναι ένα ψευδώνυμο που δόθηκε σε έναν αγνώστου ταυτότητας δολοφόνο ο οποίος δρούσε στην περιοχή Whitechapel του Λονδίνου το φθινόπωρο του 1888. Το όνομα άρχισε να χρησιμοποιείται απο την μέρα που κάποιος έστειλε ένα γράμμα στο Κεντρικό Γραφείο Ειδήσεων του Λονδίνου, ισχυριζόμενος πως είναι ο δολοφόνος με αυτό το όνομα.
Τα θύματα ήταν γυναίκες οι οποίες έβγαζαν χρήματα ως πόρνες. Οι φόνοι συνέβαιναν σε δημόσιους χώρους (εκτός από τον φόνο της Mary Jane Kelly) την νύχτα ή τα ξημερώματα. Ο λαιμός των θυμάτων ήταν κομμένος και το σώμα ήταν ακρωτηριασμένο. Διάφορες θεωρίες υποστηρίζουν πως τα θύματα στραγγαλίζονταν πρώτα έτσι ώστε να μην φωνάζουν, κάτι το οποίο εξηγεί και την έλλειψη αίματος στις σκηνές των εγκλημάτων. Η αφαίρεση των εσωτερικών οργάνων απο τρία θύματα έκανε μερικούς αστυνομικούς της εποχής να πιστεύουν πως ο δολοφόνος κατείχε ανατομική ή χειρουργική γνώση.
Οσον αφορά τη Σκότλαντ Γιαρντ, η υπόθεση έκλεισε οριστικά το 1892. Εκείνος όμως συνεχίζει να κόβει βόλτες στα λιθόστρωτα του Whitechapel στο East End του Λονδίνου. Μια ελαφοπόδαρη σκιά της βικτωριανής Αγγλίας τρέχει πίσω από τους τουρίστες που με λίγες ψωροστερλίνες ξεναγούνται ενδελεχώς στα λημέρια του, στα πλαίσια ενός ακόμη «Jack the Ripper tour». Και ας έχει περάσει πάνω από ένας αιώνας από τότε που ήρθε στη ζωή ο αστικός μύθος γύρω από το όνομά του.
Τα εγκλήματα βεβαίως δεν ήταν μύθος. Μόνον ο αριθμός των θυμάτων του δεν έχει διαλευκανθεί, διότι, όπως αναφέρει ένας από τους αμέτρητους βιογράφους του, ο Philip Sudgen, στο βιβλίο του «The Complete History of Jack the Ripper», «δεν υπάρχει μια απλή απάντηση: το λιγότερο τέσσερα, πιθανότατα έξι, ενώ δεν αποκλείεται η πιθανότητα να ήταν οκτώ». Ολες ιερόδουλες, οι πλέον προσιτοί εξιλαστήριοι αμνοί ενός πρώιμου δολοφόνου κατά συρροήν, ενός βικτωριανού vigilante, ενός διεγερτικά για τη φαντασία αιμοσταγούς και παντοτινά ανώνυμου «εραστή». Σκιαγραφημένου στην εντέλεια στο κινηματογραφικό «Κουτί της Πανδώρας» (1929) του Γ.Β. Παμπστ: o άγνωστος που τοποθετεί σαν σάρκινη μέγγενη τα χέρια του γύρω από τον αλαβάστρινο λαιμό της Λούλου.
Δίχως αμφιβολία τα εγκλήματά του ωχριούν μπροστά στα ζοφερά κατορθώματα των προσφάτου εσοδείας σίριαλ κίλερ, αλλά ο Τζακ παραμένει υπεράνω πάσης αμφιβολίας ο πρώτος σταρ του είδους. Ποτέ άλλοτε μια ευρωπαϊκή μητρόπολη δεν έψαχνε τόσο παθιασμένα τα ίχνη ενός δολοφόνου, ποτέ πριν οι εφημερίδες δεν είχαν βουτήξει με τέτοιο ζήλο στις αιμάτινες λίμνες που άφησε πίσω του μεταξύ Αυγούστου και Νοεμβρίου 1888.
Ισως βεβαίως να ήταν και ο πρώτος που εγκαινίασε ένα μαγευτικά θρασύ αλισβερίσι με τις αστυνομικές αρχές. Στα μέσα του Οκτωβρίου του 1888 ένα μικρό πακέτο αφίχθη στο κατώφλι του Τζορτζ Λασκ, του επικεφαλής της επιτροπής επαγρυπνήσεως του Whitechapel. Ανοίγοντάς το ανακάλυψε έναν ανθρώπινο νεφρό (πιθανότατα αυτόν που απουσίαζε από το άψυχο σώμα της άτυχης πόρνης Κάθριν Εντοους) και ένα συνοδευτικό γράμμα από τον Τζακ. Η Σκότλαντ Γιαρντ διαθέτει πολλά τέτοια δείγματα του πολυγραφότατου Αντεροβγάλτη άλλωστε χάρη σε μια επιστολή προέκυψε και το παρατσούκλι του. Από ένα σημείο όμως και μετά, ουδείς γνώριζε τι προερχόταν από τον ίδιο και τι ήταν αποκύημα της νοσηρής φαντασίας όλων εκείνων που ζητούσαν να κρατήσουν ζωντανή την υπόθεση. Και όσο και αν ακούγεται τραβηγμένο, όλοι με εξαίρεση τα θύματά του υπέκυψαν και, αν κρίνει κανείς από την πρόσφατη βιβλιογραφία, υποκύπτουν στη σαγήνη ενός δολοφόνου που ουδείς γνώρισε.
#2. "ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΑΝΔΕΩΝ"
Όνομα: Pedro Alonso Lopez
Θύματα: 250+
Χρονολογία: Οκτώβριος 1948 - σήμερα
Διώχτηκε από το σπίτι του σε ηλικία οκτώ ετών, όταν η μητέρα του διαπίστωσε πως κακοποιούσε τη μικρότερη αδελφή του. Τον μάζεψε ένας παιδόφιλος ο οποίος και τον βίασε. Μέχρι το 1978 υπολογίζεται πως είχε σκοτώσει πάνω από 100 κοπέλες στο Περού. Διέφυγε στο Εκουαδόρ, όπου σκότωνε, κατά μέσο όρο, τρία κορίτσια την εβδομάδα επειδή ήταν “πιο τρυφερά και αθώα”. Το 1980 συνελήφθη και ομολόγησε. Αρχικά οι αστυνομικοί δεν πίστευαν τον αριθμό των δολοφονιών που παραδέχτηκε, αλλά σύντομα τα ευρήματα τους έπεισαν ότι βρίσκονταν μπροστά στον πλέον “παραγωγικό” δολοφόνο όλων των εποχών. Καταδικάστηκε σε ισόβια. Αποφυλακίστηκε το 1998(!)
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
Ο Pedro Alonso López (γεννημένος στις 8 του Οκτωβρίου του 1948 στη Santa Isabel στην Κολομβία) είναι ένας Κολομβιανός κατά συρροή δολοφόνος, που κατηγορείται για το βιασμό και τη δολοφονία περισσοτέρων από 300 κοριτσιών σε όλη τη Νότια Αμερική. Το διεθνές ενδιαφέρον επικεντρώθηκε πάνω στον López και στα εγκλήματά του, μετά από μια συνέντευξη που του πήρε ο ανεξάρτητος φωτορεπόρτερ Ron Laytner, μέσα στο κελί του στη φυλακή Ambato το 1980. Η συνέντευξη του Laytner δημοσιεύτηκε ευρέως, πρώτα στην κυριακάτικη έκδοση της “Chicago Tribune” στις 13 Ιουλίου του 1980 και στη συνέχεια στις εφημερίδες “Toronto Sun” και “The Sacramento Bee” στις 21 Ιουλίου 1980, όπως και σε πολλές άλλες εφημερίδες της Βορείου Αμερικής. Εκτός επίσης από δύο σύντομες αναφορές του πρακτορείου “Associated Press”, η ιστορία δημοσιεύθηκε και στην έκδοση “The World's Most Infamous Murders”. Σύμφωνα με την ιστορία του Laytner, ο López έγινε γνωστός ως το "τέρας των Άνδεων» το 1980, όταν οδήγησε την αστυνομία στους τάφους των 53 από τα θύματά του στο Ecuador (Ισημερινός), όλα κορίτσια μεταξύ εννέα και δώδεκα ετών. Το 1983 βρέθηκε ένοχος για τη δολοφονία 110 νεαρών κοριτσιών μόνο στο Ecuador και ομολόγησε επιπλέον 240 δολοφονίες εξαφανισμένων κοριτσιών στο γειτονικό Περού και την Κολομβία.
Σύμφωνα με τον López, η μητέρα του, μια πόρνη με δεκατρία παιδιά, τον έδιωξε από την οικογενειακή εστία το 1957, σε ηλικία οκτώ ετών, όταν τον έπιασε να χαϊδεύει την νεώτερη αδελφή του. Στη συνέχεια τον πήρε μαζί του ένας άντρας που τον οδήγησε σε ένα έρημο σπίτι και τον κακοποίησε επανειλημμένα με σοδομισμό. Στην ηλικία των δώδεκα, τον παρέλαβε μια αμερικανική οικογένεια και τον έγραψε σ’ ένα σχολείο για ορφανά. Εφυγε μακριά και από εκεί γιατί φέρεται να κακοποιήθηκε σεξουαλικά από έναν άνδρα δάσκαλο. Στα 18 του, άρχισε να κλέβει αυτοκίνητα και να τα μεταπωλεί για να βγάζει τα προς το ζην. Οι παρανομίες αυτές οδήγησαν τις αρχές στη σύλληψή του. Έμεινε για λίγο στη φυλακή, όπου καθώς ισχυρίστηκε ο ίδιος υπέστη βάναυσα ομαδικό βιασμό, με αποτέλεσμα να σκοτώσει τους βιαστές του ενώ βρισκόταν ακόμα στη φυλακή.
Ο López είπε ότι μετά την αποφυλάκισή του, άρχισε να καιροφυλακτεί για νεαρά κορίτσια στο Περού. Ισχυρίστηκε ότι το 1978, είχε σκοτώσει πάνω από 100 από αυτά και ότι ο ίδιος είχε συλληφθεί από άνδρες μίας φυλής ιθαγενών, οι οποίοι ήταν έτοιμοι να τον εκτελέσουν, όταν ένας Αμερικανός ιεραπόστολος παρενέβη και τους έπεισε να τον παραδώσουν στην αστυνομία. Η αστυνομία σύντομα τον
απελευθέρωσε. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του μετακόμισε στην Κολομβία και αργότερα στο Ecuador, σκοτώνοντας περίπου τρία κορίτσια την εβδομάδα. Σύμφωνα με δήλωση του López : «Μου αρέσουν τα κορίτσια στο Ecuador, είναι πιο φιλικά και πιο αθώα δείχνουν εμπιστοσύνη πιο εύκολα». Οι αρχές απέδιδαν την εξαφάνιση τόσων πολλών κοριτσιών σε κυκλώματα εμπορίου σαρκός και πορνεία. Ο López συνελήφθη όταν μία απόπειρα απαγωγής κοριτσιού σε μία αγορά απέτυχε και παγιδεύτηκε από τους εμπόρους και μικριπωλητές της αγοράς. Αρχικά ομολόγησε πάνω από 300 δολοφονίες. Η αστυνομία τον πίστεψε μόνο αφού μια πλημμύρα αποκάλυψε ένα μαζικό τάφο που περιέχει πολλά από τα θύματά του. Σύμφωνα με το BBC:. "Συνελήφθη το 1980, αλλά αφέθηκε ελεύθερος από την κυβέρνηση του Ecuador στο τέλος του 1998 και απελάθηκε στην Κολομβία.
Σε μια συνέντευξη από το κελί της φυλακής του, οLópez περιέγραψε τον εαυτό του ως “ο άνθρωπος του αιώνα” και ισχυρίστηκε πως είχε αφεθεί ελεύθερος λόγω “καλής συμπεριφοράς”. Σύμφωνα με ένα Βιογραφικό ντοκιμαντέρ (της εταιρείας Α&Ε), ο López ι αφέθηκε ελεύθερος από τη φυλακή του Ecuador στις 31 Αυγούστου του 1994, συνελήφθη εκ νέου μια ώρα αργότερα ως παράνομος μετανάστης, και παραδόθηκε στις κολομβιανές αρχές. Θεωρήθηκε ότι ήταν παράφρων και κρατήθηκε στην ψυχιατρική πτέρυγα ενός νοσοκομείου της Μπογκοτά. Το 1998, θεωρήθηκε υγιής και αφέθηκε ελεύθερος με 50 δολάρια εγγύηση. Το ίδιο ντοκιμαντέρ ισχυρίζεται πως η Ιντερπόλ εξέδωσε ένταλμα για την εκ νέου σύλληψή του από τις κολομβιανές αρχές για μια νέα δολοφονία το 2002.
Θύματα: 250+
Χρονολογία: Οκτώβριος 1948 - σήμερα
Διώχτηκε από το σπίτι του σε ηλικία οκτώ ετών, όταν η μητέρα του διαπίστωσε πως κακοποιούσε τη μικρότερη αδελφή του. Τον μάζεψε ένας παιδόφιλος ο οποίος και τον βίασε. Μέχρι το 1978 υπολογίζεται πως είχε σκοτώσει πάνω από 100 κοπέλες στο Περού. Διέφυγε στο Εκουαδόρ, όπου σκότωνε, κατά μέσο όρο, τρία κορίτσια την εβδομάδα επειδή ήταν “πιο τρυφερά και αθώα”. Το 1980 συνελήφθη και ομολόγησε. Αρχικά οι αστυνομικοί δεν πίστευαν τον αριθμό των δολοφονιών που παραδέχτηκε, αλλά σύντομα τα ευρήματα τους έπεισαν ότι βρίσκονταν μπροστά στον πλέον “παραγωγικό” δολοφόνο όλων των εποχών. Καταδικάστηκε σε ισόβια. Αποφυλακίστηκε το 1998(!)
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
Ο Pedro Alonso López (γεννημένος στις 8 του Οκτωβρίου του 1948 στη Santa Isabel στην Κολομβία) είναι ένας Κολομβιανός κατά συρροή δολοφόνος, που κατηγορείται για το βιασμό και τη δολοφονία περισσοτέρων από 300 κοριτσιών σε όλη τη Νότια Αμερική. Το διεθνές ενδιαφέρον επικεντρώθηκε πάνω στον López και στα εγκλήματά του, μετά από μια συνέντευξη που του πήρε ο ανεξάρτητος φωτορεπόρτερ Ron Laytner, μέσα στο κελί του στη φυλακή Ambato το 1980. Η συνέντευξη του Laytner δημοσιεύτηκε ευρέως, πρώτα στην κυριακάτικη έκδοση της “Chicago Tribune” στις 13 Ιουλίου του 1980 και στη συνέχεια στις εφημερίδες “Toronto Sun” και “The Sacramento Bee” στις 21 Ιουλίου 1980, όπως και σε πολλές άλλες εφημερίδες της Βορείου Αμερικής. Εκτός επίσης από δύο σύντομες αναφορές του πρακτορείου “Associated Press”, η ιστορία δημοσιεύθηκε και στην έκδοση “The World's Most Infamous Murders”. Σύμφωνα με την ιστορία του Laytner, ο López έγινε γνωστός ως το "τέρας των Άνδεων» το 1980, όταν οδήγησε την αστυνομία στους τάφους των 53 από τα θύματά του στο Ecuador (Ισημερινός), όλα κορίτσια μεταξύ εννέα και δώδεκα ετών. Το 1983 βρέθηκε ένοχος για τη δολοφονία 110 νεαρών κοριτσιών μόνο στο Ecuador και ομολόγησε επιπλέον 240 δολοφονίες εξαφανισμένων κοριτσιών στο γειτονικό Περού και την Κολομβία.
Σύμφωνα με τον López, η μητέρα του, μια πόρνη με δεκατρία παιδιά, τον έδιωξε από την οικογενειακή εστία το 1957, σε ηλικία οκτώ ετών, όταν τον έπιασε να χαϊδεύει την νεώτερη αδελφή του. Στη συνέχεια τον πήρε μαζί του ένας άντρας που τον οδήγησε σε ένα έρημο σπίτι και τον κακοποίησε επανειλημμένα με σοδομισμό. Στην ηλικία των δώδεκα, τον παρέλαβε μια αμερικανική οικογένεια και τον έγραψε σ’ ένα σχολείο για ορφανά. Εφυγε μακριά και από εκεί γιατί φέρεται να κακοποιήθηκε σεξουαλικά από έναν άνδρα δάσκαλο. Στα 18 του, άρχισε να κλέβει αυτοκίνητα και να τα μεταπωλεί για να βγάζει τα προς το ζην. Οι παρανομίες αυτές οδήγησαν τις αρχές στη σύλληψή του. Έμεινε για λίγο στη φυλακή, όπου καθώς ισχυρίστηκε ο ίδιος υπέστη βάναυσα ομαδικό βιασμό, με αποτέλεσμα να σκοτώσει τους βιαστές του ενώ βρισκόταν ακόμα στη φυλακή.
Ο López είπε ότι μετά την αποφυλάκισή του, άρχισε να καιροφυλακτεί για νεαρά κορίτσια στο Περού. Ισχυρίστηκε ότι το 1978, είχε σκοτώσει πάνω από 100 από αυτά και ότι ο ίδιος είχε συλληφθεί από άνδρες μίας φυλής ιθαγενών, οι οποίοι ήταν έτοιμοι να τον εκτελέσουν, όταν ένας Αμερικανός ιεραπόστολος παρενέβη και τους έπεισε να τον παραδώσουν στην αστυνομία. Η αστυνομία σύντομα τον
απελευθέρωσε. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του μετακόμισε στην Κολομβία και αργότερα στο Ecuador, σκοτώνοντας περίπου τρία κορίτσια την εβδομάδα. Σύμφωνα με δήλωση του López : «Μου αρέσουν τα κορίτσια στο Ecuador, είναι πιο φιλικά και πιο αθώα δείχνουν εμπιστοσύνη πιο εύκολα». Οι αρχές απέδιδαν την εξαφάνιση τόσων πολλών κοριτσιών σε κυκλώματα εμπορίου σαρκός και πορνεία. Ο López συνελήφθη όταν μία απόπειρα απαγωγής κοριτσιού σε μία αγορά απέτυχε και παγιδεύτηκε από τους εμπόρους και μικριπωλητές της αγοράς. Αρχικά ομολόγησε πάνω από 300 δολοφονίες. Η αστυνομία τον πίστεψε μόνο αφού μια πλημμύρα αποκάλυψε ένα μαζικό τάφο που περιέχει πολλά από τα θύματά του. Σύμφωνα με το BBC:. "Συνελήφθη το 1980, αλλά αφέθηκε ελεύθερος από την κυβέρνηση του Ecuador στο τέλος του 1998 και απελάθηκε στην Κολομβία.
Σε μια συνέντευξη από το κελί της φυλακής του, οLópez περιέγραψε τον εαυτό του ως “ο άνθρωπος του αιώνα” και ισχυρίστηκε πως είχε αφεθεί ελεύθερος λόγω “καλής συμπεριφοράς”. Σύμφωνα με ένα Βιογραφικό ντοκιμαντέρ (της εταιρείας Α&Ε), ο López ι αφέθηκε ελεύθερος από τη φυλακή του Ecuador στις 31 Αυγούστου του 1994, συνελήφθη εκ νέου μια ώρα αργότερα ως παράνομος μετανάστης, και παραδόθηκε στις κολομβιανές αρχές. Θεωρήθηκε ότι ήταν παράφρων και κρατήθηκε στην ψυχιατρική πτέρυγα ενός νοσοκομείου της Μπογκοτά. Το 1998, θεωρήθηκε υγιής και αφέθηκε ελεύθερος με 50 δολάρια εγγύηση. Το ίδιο ντοκιμαντέρ ισχυρίζεται πως η Ιντερπόλ εξέδωσε ένταλμα για την εκ νέου σύλληψή του από τις κολομβιανές αρχές για μια νέα δολοφονία το 2002.
#1. "δοκτωρ θανατοσ"
Όνομα: Harold Shipman
Θύματα: 250+
Χρονολογία: Ιανουάριος 1946 - Ιανουάριος 2004
O Δρ. Harold Fredrick Shipman, γνωστός και ως "Doctor Death" ήταν Άγγλος ιατρός και ένας από τους πιο παραγωγικούς κατά συρροή δολοφόνους στην ιστορία, με αποδεδειγμένες δολοφονίες άνω των 250 ατόμων! Στις 31 Ιανουαρίου του 2000, ένας επίτροπος καταδίκασε τον Shipman με 15 φόνους, σε ισόβια, και με προτροπή του δικαστή να μην αφεθεί ποτέ ελεύθερος. Έπειτα από την δίκη του, η Εξεταστική επιτροπή για τον Shipman υπό την προεδρία της Dame Janet Smith, αρχίσει την 1η Σεπτεμβρίου 2000 και διαρκεί σχεδόν δύο χρόνια με στόχο την διερεύνηση όλων των θανάτων από τον Shipman. Περίπου το 80% των θυμάτων του ήταν γυναίκες και νεότερο θύμα του ήταν ένας 41χρονος. Ένα μεγάλο μέρος της νομικής δομής της Βρετανίας σχετικά με την υγειονομική περίθαλψη και την ιατρική αξιολόγηση έχει τροποποιηθεί, ως άμεσο και έμμεσο αποτέλεσμα των εγκλημάτων του Shipman. Ο Shipman είναι ο μόνος Βρετανός γιατρός ο οποίος έχει κριθεί ένοχος για τη δολοφονία ασθενών του.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
Τα πρώτα χρόνια και η καριέρα του.
Ο Harold Frederick Shipman γεννήθηκε στο Nottingham της Αγγλίας, 2ο παιδί από 4 τηςVera και του Harold Shipman, ενός οδηγού φορτηγού. Οι γονείς του που ανήκαν πέρα για πέρα στην εργατική τάξη ήταν και οι δύο ευσεβείς Μεθοδιστές. Ο Shipman ήταν ιδιαίτερα κοντά στη μητέρα του, που πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα, όταν ήταν εκείνος 17. Ο θάνατός της ήρθε με έναν τρόπο παρόμοιο με αυτό που έγινε αργότερα ο δικός του τρόπος λειτουργίας/δολοφονίας. Στα προχωρημένα στάδια της νόσου της, της χορηγήθηκε μορφίνη από οικιακό γιατρό.
Ο Shipman είδε με τα μάτια του να υποχωρούν οι πόνοι της μητέρας του, παρά την σοβαρή κατάστασή της, μέχρι το θάνατό της στις 21 Ιούνη, 1963. Ο Shipman λαμβάνει υποτροφία για την Ιατρική σχολή, και παίρνει απολυτήριο το 1970. Αρχίζει να δουλεύει στο Pontefract General Infirmary στο Pontefract, West Riding of Yorkshire, και το 1974 πήρε την πρώτη του θέση ως γιατρός Γενικής Ιατρικής. Το 1975 πιάστηκε να πλαστογραφεί συνταγές πεθιδίνης για δική του χρήση. Του επιβλήθηκε πρόστιμο £ 600, και για μικρό χρονικό διάστημα μπήκε σε κλινική απεξάρτησης από τα ναρκωτικά στην Νέα Υόρκη. Μετά από μια σύντομη περίοδο ως ιατρικός σύμβουλος για το Hatfield College, στο Durham, και προσωρινή εργασία για το Εθνικό Συμβούλιο Άνθρακα, έγινε Ιατρός Γενικής Ιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο Donneybrook στο Hyde του Μάντσεστερ, το 1977.
Ο Shipman συνέχισε σε αυτή τη θέση στη δεκαετία του '80 και θέσπισε δική του χειρουργική κλινική στη διεύθυνση: 21 Market Street το '93, και γίνεται ευυπόληπτο μέλος της κοινωνίας. Το 1983, του παίρνει συνέντευξη η τηλεόραση της Granada για το ντοκιμαντέρ “World in Action”, για το πώς θα πρέπει να φέρεται η κοινωνία στα άτομα με ψυχασθένεια.
Ο ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΤΟΥ
Τον Μάρτιο του 1998, η Δρ. Linda Reynolds της χειρουργικής κλινικής Brooke στο Hyde, που οδηγήθηκε από την Deborah Massey (του γραφείου κηδειών Frank Massey and Son), εξέφρασε την ανησυχία της για το υψηλό ποσοστό θνησιμότητας των ασθενών του Shipman. Συγκεκριμένα, ανυσυχούσε για το υψηλό ποσοστό αιτήσεων για καύση από γηραιές γυναίκες, το οποίο πρέπει να προσυπογράφεται.
Το θέμα έφτασε στην αστυνομία, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να βρουν αρκετά ενοχοποιητικά στοιχεία για κατηγορία, το “Shipman Inquiry” αργότερα κατηγόρησε την αστυνομία διότι ανέθεσαν την υπόθεση σε άπειρους αστυνομίκούς.Μεταξύ της 17 Απριλίου 1998, όταν η αστυνομία εγκατέλειψε τις έρευνες, και την σύλληψή του, κατάφερε να σκοτώσει άλλα 3 άτομα! Το τελευταίο του θύμα ήταν η Kathleen Grundy, μια πρώην δήμαρχος του Hyde, η οποία βρέθηκε νεκρή σπίτι της στις 24 Ιουνίου 1998.
Ο Shipman ήταν ο τελευταίος που την είδε ζωντανή, και έπειτα υπέγραψε το πιστοποιητικό θανάτου της, καταγράφοντας “γηρατειά” ως αιτία θανάτου Η κόρη της Grundy, δικηγόρος Angela Woodruff, ενδιαφέρθηκε όταν ο δικηγόρος Brian Burgess την ενημέρωσε ότι βρέθηκε διαθήκη από την μητέρα της. Υπήρχαν αμφιβολίες για την αυθεντικότητά της. Η διαθήκη εξαιρούσε εκείνη και τα παιδιά της, ενώ άφηνε £386,000 στον Shipman. Η Burgess είπε στο Woodruff να το αναφέρει, και πήγε στην αστυνομία, η οποίοι ξεκίνησαν έρευνα. Είχε γίνει η εκταφή του πτώματος της Grundy, και όταν εξετάστηκε φάνηκε ότι υπήρχαν ίχνη από διαμορφίνη (Ηρωίνη), ουσία για έλεγχο του πόνου σε καρκινοπαθής!
Ο Shipman συνελήφθη στις 7 Σεπτεμβρίου 1998 και βρέθηκε στην κατοχή του γραφομηχανή, με την οποία έγραψε την πλαστή διαθήκη. Η αστυνομία ερεύνησε και τους άλλους θανάτους που δήλωσε ο Shipman και έφτιαξε μια λίστα 15 υποθέσεων προς διερεύνηση. Ανακάλυψαν το σχέδιό του με την χορήγηση θανατηφόρων δόσεων διαμορφίνης, υπογράφοντας πιστοποιητικά θανάτου, και στη συνέχεια, πλαστογραφώντας ιατρικά αρχεία για να φανεί ότι οι ασθενείς/θύματα, ήταν
σε κακή κατάσταση υγείας.
Το “Prescription For Murder” των δημοσιογράφων Brian Whittle και Jean Ritchie, μιλάει για 2 θεωρίες στο γιατί ο Shipman πλαστογράφησε τη διαθήκη. Η μία αναφέρει ότι ήθελε να συλληφθεί διότι η ζωή του ήταν εκτός ελέγχου, ενώ ο άλλος λόγος ότι ήθελε να βγει στα 55 στη σύνταξη και να φύγει από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ΔΙΚΗ
Η δίκη του Shipman, υπό την προεδρία του Justice Forbes, ξεκίνησε στις 5 Οκτωβρίου 1999. Shipman χρεώθηκε με τις δολοφονίες των Marie West, Irene Turner, Lizzie Adams, Jean Lilley, Ivy Lomas, Muriel Grimshaw, Marie Quinn, Kathleen Wagstaff, Bianka Pomfret, Norah Nuttall, Pamela Hillier, Maureen Ward, Winifred Mellor, Joan Melia και Kathleen Grundy, που πέθαναν μεταξύ 1995 και 1998.
Στίς 31 Ιανουαρίου 2000, και έπειτα από 6 μέρες διαβουλεύσεων, οι ένορκοι καταδίκασαν τον Shipman ως ένοχο για την δολοφονία 15 ασθενών με θανατηφόρες ενέσεις διαμορφίνης και πλαστογραφία της διαθήκης της Kathleen Grundy. Ο Δικαστής των καταδίκασε σε 15άκις ισόβια και πρότεινε να μην αποφυλακιστεί ποτέ! Επίσης χρεώθηκε με 4 επιπλέον χρόνια φυλάκισης για την πλαστογραφία της διαθήκης. Δύο χρόνια μετά, ο υπουργός εσωτερικών David Blunkett, επιβεβαίωσε την πρόταση του δικαστή για την μη-αποφυλάκιση του, μόλις μήνες πρίν οι Βρετανοί υπουργοί χάσουν το δικαίωμα να θέσουν ελάχιστες ποινές σε φυλακισμένους. Στίς 11 Φλεβάρη του 2000, δέκα μέρες μετά την καταδίκη του, το Γενικό Ιατρικό Συμβούλιο, διέγραψε τον Shipman από τα καταστατικά του. Σκίτσο της Julia Qenzler που απεικονίζει την απολογία του Shipman στο δικαστήριο Justice ForbesΟ Shipman επανειλημμένα αρνήθηκε την ενοχή του, αρνούμενος και τα επιστημονικά στοιχεία που ήταν εναντίον του. Ποτέ δεν έκανε οποιεσδήποτε δηλώσεις σχετικά με τις ενέργειές του. Η υπεράσπισή του, προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να δικαστεί ξεχωριστά για τον φόνο της Grundy από τους άλλους, μιας και στον τελευταίο υπήρχε καθαρό κίνητρο. Η γυναίκα του, Primrose, όπως θα ήταν προφανές, βρίσκονταν σε άρνηση για τα εγκλήματα του άντρα της.
Η “Έρευνα Shipman” κατέληξε στο ότι ήταν υπεύθυνος για 250 θανάτους, όπως επίσης και ότι του άρεσε να χρησιμοποιεί τα ναρκωτικά για “ψυχαγωγικούς σκοπούς”. Παρά τις διώξεις του Dr John Bodkin Adams το 1957, του Δρ Leonard Arthur το 1981, και του Δρ Thomas Lodwig το 1990 (μεταξύ άλλων), ο Shipman είναι ο μόνος γιατρός στη βρετανική νομική ιστορία που καταδικάστηκε για τη δολοφονία ασθενών. Σύμφωνα με την ιστορικό Pamela Cullen, ο Adams ήταν επίσης ένας κατά συρροή δολοφόνος-πιθανώς σκότωσε έως και 165 από τους ασθενείς του μεταξύ 1946 και 1956 και εκτιμάται ότι μπορεί να έχουν σκοτωθεί πάνω από 450, αλλά “δεν βρέθηκε ένοχος, και δεν υπήρχε καμμία παραπάνω ώθηση για περαιτέρω εξέταση των αδυναμιών του συστήματος
μέχρι την περίπτωση Shipman.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ
Ο Shipman αυτοκτόνησε δι' απαγχονισμού στο κελί του στη φυλακή Wakefield στις 06:20 στις 13 Ιανουαρίου 2004, την παραμονή των 58ων γενεθλίων του, και ανακοινώθηκε ο θάνατός του στις 08:10. Μία δήλωση των υπηρεσιών της φυλακής ήταν πώς κρεμάστηκε χρησιμοποιώντας σεντόνια τα οποία τα κρέμασε από τα κάγκελα του παραθύρου του. Πολλές εφημερίδες εξέφρασαν την χαρά τους σε ένα τέτοιο γεγονός και ώθησαν και άλλους κατα συρροήν δολοφόνους να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Shipman. Η Εφημερίδα “The Sun” εξέδωσε ένα εορταστικό πρωτοσέλιδο με κεφαλίδα: “Ship Ship Hooray!” Μερικές οικογένειες θυμάτων δήλωσαν μετά τον θάνατό του ότι νοιώθουν αδικημένοι, καθώς η αυτοκτονία του σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να πάρουν την ικανοποίηση από μια ομολογία του Shipman, και απαντήσεις στο “γιατί” διέπραττε τα εγκλήματα.
Ο Υπουργός εσωτερικών David Blunkett σημείωσε ότι το να γιορτάσεις το γεγονός είναι δελεαστικό, λέγοντας: “Ξυπνάς και σε παίρνουν τηλέφωνο για το ότι ο Shipman τα τίναξε, και σκέφτεσαι, είναι νωρίς να ανοίξω μπουκάλι; Και μετά ανακαλύπτεις ότι όλοι είναι θυμωμένοι που αυτοκτόνησε.” Παρά τους εορτασμούς της “The Sun” για την αυτοκτονία του Shipman, ο θάνατός του, δίχασε τις εθνικές εφημερίδες, με την “Daily Mirror” να τον ονομάζει “cold coward” (Ψυχρά δειλός), και κατηγορεί την φυλακή που επέτρεψε ένα τέτοιο γεγονός να συμβεί. Η “The
Independent” από την άλλη πλευρά, κάλεσε σε έλεγχο των Βρετανικών φυλακών εξ'αιτίας της αυτοκτονίας, για την ευημερία των φυλακισμένων. Η “The Guardian”, σε άρθρο της από τον Sir David Ramsbotham (Πρώην διευθυντή επιθεώρησης Φυλακών) πρότεινε η ισόβια καταδίκη να αντικατασταθεί από φυλάκιση επ'αόριστον, μιάς και το 2ο θα έδινε στους φυλακισμένους την ελπίδα για απελευθέρωση, μειώνοντας το ρίσκο αυτοκτονίας, και παράλληλα κάνοντας την διαχείριση τους πιο εύκολη για τους υπαλλήλους των φυλακών. Εφημερίδα "The Mirror" με την ιστορία του Shipman ως Dr. Death (O Δρ. Θάνατος!)Το κίνητρο του Shipman για αυτοκτονία δεν έγινε ποτέ γνωστό, παρόλο που είχε αναφέρει επανειλημμένα στον επιμελητή επιτήρησης του, ότι σκεφτόταν την αυτοκτονία για να πάρει η “χήρα” του την σύνταξη από την “NHS” (Εθνική Υπηρεσία Υγείας) και εφάπαξ ποσό, παρόλο που είχε αφαιρεθεί από τη σύνταξή του.
Πράγματι η γυναίκα του έλαβε πλήρη την ανωτέρω σύνταξη, πράγμα που δεν θα μπορούσε να γίνει αν πέθαινε μετά την ηλικία των 60. Έγιναν προσπάθειες ενθάρρυνσης του Shipman στο να ομολογήσει την ενοχή του. Αφού αρνήθηκε, έγινε συναισθηματικός και πολύ κοντά στο να βάλει τα κλάματα, όταν του αφαιρέθηκαν προνόμια, συμπεριλαμβανομένου να μπορεί να τηλεφωνεί στην γυναίκα του. Του επεστράφησαν μια εβδομάδα πριν την αυτοκτονία. Επιπρόσθετα, η Primrose, που συνέχιζε να πιστεύει ότι ο Shipman ήταν αθώος, θα μπορούσε να ξεκίνησε να τον υποπτεύεται ως ένοχο. Σύμφωνα με τον πρώην συγκρατούμενο του Shipman, Tony Fleming, η Primrose του έγραψε πρόσφατα ένα γράμμα παροτρύνοντας τον “Να μου τα πεις όλα, με οποιοδήποτε κόστος” .
Θύματα: 250+
Χρονολογία: Ιανουάριος 1946 - Ιανουάριος 2004
O Δρ. Harold Fredrick Shipman, γνωστός και ως "Doctor Death" ήταν Άγγλος ιατρός και ένας από τους πιο παραγωγικούς κατά συρροή δολοφόνους στην ιστορία, με αποδεδειγμένες δολοφονίες άνω των 250 ατόμων! Στις 31 Ιανουαρίου του 2000, ένας επίτροπος καταδίκασε τον Shipman με 15 φόνους, σε ισόβια, και με προτροπή του δικαστή να μην αφεθεί ποτέ ελεύθερος. Έπειτα από την δίκη του, η Εξεταστική επιτροπή για τον Shipman υπό την προεδρία της Dame Janet Smith, αρχίσει την 1η Σεπτεμβρίου 2000 και διαρκεί σχεδόν δύο χρόνια με στόχο την διερεύνηση όλων των θανάτων από τον Shipman. Περίπου το 80% των θυμάτων του ήταν γυναίκες και νεότερο θύμα του ήταν ένας 41χρονος. Ένα μεγάλο μέρος της νομικής δομής της Βρετανίας σχετικά με την υγειονομική περίθαλψη και την ιατρική αξιολόγηση έχει τροποποιηθεί, ως άμεσο και έμμεσο αποτέλεσμα των εγκλημάτων του Shipman. Ο Shipman είναι ο μόνος Βρετανός γιατρός ο οποίος έχει κριθεί ένοχος για τη δολοφονία ασθενών του.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
Τα πρώτα χρόνια και η καριέρα του.
Ο Harold Frederick Shipman γεννήθηκε στο Nottingham της Αγγλίας, 2ο παιδί από 4 τηςVera και του Harold Shipman, ενός οδηγού φορτηγού. Οι γονείς του που ανήκαν πέρα για πέρα στην εργατική τάξη ήταν και οι δύο ευσεβείς Μεθοδιστές. Ο Shipman ήταν ιδιαίτερα κοντά στη μητέρα του, που πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα, όταν ήταν εκείνος 17. Ο θάνατός της ήρθε με έναν τρόπο παρόμοιο με αυτό που έγινε αργότερα ο δικός του τρόπος λειτουργίας/δολοφονίας. Στα προχωρημένα στάδια της νόσου της, της χορηγήθηκε μορφίνη από οικιακό γιατρό.
Ο Shipman είδε με τα μάτια του να υποχωρούν οι πόνοι της μητέρας του, παρά την σοβαρή κατάστασή της, μέχρι το θάνατό της στις 21 Ιούνη, 1963. Ο Shipman λαμβάνει υποτροφία για την Ιατρική σχολή, και παίρνει απολυτήριο το 1970. Αρχίζει να δουλεύει στο Pontefract General Infirmary στο Pontefract, West Riding of Yorkshire, και το 1974 πήρε την πρώτη του θέση ως γιατρός Γενικής Ιατρικής. Το 1975 πιάστηκε να πλαστογραφεί συνταγές πεθιδίνης για δική του χρήση. Του επιβλήθηκε πρόστιμο £ 600, και για μικρό χρονικό διάστημα μπήκε σε κλινική απεξάρτησης από τα ναρκωτικά στην Νέα Υόρκη. Μετά από μια σύντομη περίοδο ως ιατρικός σύμβουλος για το Hatfield College, στο Durham, και προσωρινή εργασία για το Εθνικό Συμβούλιο Άνθρακα, έγινε Ιατρός Γενικής Ιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο Donneybrook στο Hyde του Μάντσεστερ, το 1977.
Ο Shipman συνέχισε σε αυτή τη θέση στη δεκαετία του '80 και θέσπισε δική του χειρουργική κλινική στη διεύθυνση: 21 Market Street το '93, και γίνεται ευυπόληπτο μέλος της κοινωνίας. Το 1983, του παίρνει συνέντευξη η τηλεόραση της Granada για το ντοκιμαντέρ “World in Action”, για το πώς θα πρέπει να φέρεται η κοινωνία στα άτομα με ψυχασθένεια.
Ο ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΤΟΥ
Τον Μάρτιο του 1998, η Δρ. Linda Reynolds της χειρουργικής κλινικής Brooke στο Hyde, που οδηγήθηκε από την Deborah Massey (του γραφείου κηδειών Frank Massey and Son), εξέφρασε την ανησυχία της για το υψηλό ποσοστό θνησιμότητας των ασθενών του Shipman. Συγκεκριμένα, ανυσυχούσε για το υψηλό ποσοστό αιτήσεων για καύση από γηραιές γυναίκες, το οποίο πρέπει να προσυπογράφεται.
Το θέμα έφτασε στην αστυνομία, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να βρουν αρκετά ενοχοποιητικά στοιχεία για κατηγορία, το “Shipman Inquiry” αργότερα κατηγόρησε την αστυνομία διότι ανέθεσαν την υπόθεση σε άπειρους αστυνομίκούς.Μεταξύ της 17 Απριλίου 1998, όταν η αστυνομία εγκατέλειψε τις έρευνες, και την σύλληψή του, κατάφερε να σκοτώσει άλλα 3 άτομα! Το τελευταίο του θύμα ήταν η Kathleen Grundy, μια πρώην δήμαρχος του Hyde, η οποία βρέθηκε νεκρή σπίτι της στις 24 Ιουνίου 1998.
Ο Shipman ήταν ο τελευταίος που την είδε ζωντανή, και έπειτα υπέγραψε το πιστοποιητικό θανάτου της, καταγράφοντας “γηρατειά” ως αιτία θανάτου Η κόρη της Grundy, δικηγόρος Angela Woodruff, ενδιαφέρθηκε όταν ο δικηγόρος Brian Burgess την ενημέρωσε ότι βρέθηκε διαθήκη από την μητέρα της. Υπήρχαν αμφιβολίες για την αυθεντικότητά της. Η διαθήκη εξαιρούσε εκείνη και τα παιδιά της, ενώ άφηνε £386,000 στον Shipman. Η Burgess είπε στο Woodruff να το αναφέρει, και πήγε στην αστυνομία, η οποίοι ξεκίνησαν έρευνα. Είχε γίνει η εκταφή του πτώματος της Grundy, και όταν εξετάστηκε φάνηκε ότι υπήρχαν ίχνη από διαμορφίνη (Ηρωίνη), ουσία για έλεγχο του πόνου σε καρκινοπαθής!
Ο Shipman συνελήφθη στις 7 Σεπτεμβρίου 1998 και βρέθηκε στην κατοχή του γραφομηχανή, με την οποία έγραψε την πλαστή διαθήκη. Η αστυνομία ερεύνησε και τους άλλους θανάτους που δήλωσε ο Shipman και έφτιαξε μια λίστα 15 υποθέσεων προς διερεύνηση. Ανακάλυψαν το σχέδιό του με την χορήγηση θανατηφόρων δόσεων διαμορφίνης, υπογράφοντας πιστοποιητικά θανάτου, και στη συνέχεια, πλαστογραφώντας ιατρικά αρχεία για να φανεί ότι οι ασθενείς/θύματα, ήταν
σε κακή κατάσταση υγείας.
Το “Prescription For Murder” των δημοσιογράφων Brian Whittle και Jean Ritchie, μιλάει για 2 θεωρίες στο γιατί ο Shipman πλαστογράφησε τη διαθήκη. Η μία αναφέρει ότι ήθελε να συλληφθεί διότι η ζωή του ήταν εκτός ελέγχου, ενώ ο άλλος λόγος ότι ήθελε να βγει στα 55 στη σύνταξη και να φύγει από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ΔΙΚΗ
Η δίκη του Shipman, υπό την προεδρία του Justice Forbes, ξεκίνησε στις 5 Οκτωβρίου 1999. Shipman χρεώθηκε με τις δολοφονίες των Marie West, Irene Turner, Lizzie Adams, Jean Lilley, Ivy Lomas, Muriel Grimshaw, Marie Quinn, Kathleen Wagstaff, Bianka Pomfret, Norah Nuttall, Pamela Hillier, Maureen Ward, Winifred Mellor, Joan Melia και Kathleen Grundy, που πέθαναν μεταξύ 1995 και 1998.
Στίς 31 Ιανουαρίου 2000, και έπειτα από 6 μέρες διαβουλεύσεων, οι ένορκοι καταδίκασαν τον Shipman ως ένοχο για την δολοφονία 15 ασθενών με θανατηφόρες ενέσεις διαμορφίνης και πλαστογραφία της διαθήκης της Kathleen Grundy. Ο Δικαστής των καταδίκασε σε 15άκις ισόβια και πρότεινε να μην αποφυλακιστεί ποτέ! Επίσης χρεώθηκε με 4 επιπλέον χρόνια φυλάκισης για την πλαστογραφία της διαθήκης. Δύο χρόνια μετά, ο υπουργός εσωτερικών David Blunkett, επιβεβαίωσε την πρόταση του δικαστή για την μη-αποφυλάκιση του, μόλις μήνες πρίν οι Βρετανοί υπουργοί χάσουν το δικαίωμα να θέσουν ελάχιστες ποινές σε φυλακισμένους. Στίς 11 Φλεβάρη του 2000, δέκα μέρες μετά την καταδίκη του, το Γενικό Ιατρικό Συμβούλιο, διέγραψε τον Shipman από τα καταστατικά του. Σκίτσο της Julia Qenzler που απεικονίζει την απολογία του Shipman στο δικαστήριο Justice ForbesΟ Shipman επανειλημμένα αρνήθηκε την ενοχή του, αρνούμενος και τα επιστημονικά στοιχεία που ήταν εναντίον του. Ποτέ δεν έκανε οποιεσδήποτε δηλώσεις σχετικά με τις ενέργειές του. Η υπεράσπισή του, προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να δικαστεί ξεχωριστά για τον φόνο της Grundy από τους άλλους, μιας και στον τελευταίο υπήρχε καθαρό κίνητρο. Η γυναίκα του, Primrose, όπως θα ήταν προφανές, βρίσκονταν σε άρνηση για τα εγκλήματα του άντρα της.
Η “Έρευνα Shipman” κατέληξε στο ότι ήταν υπεύθυνος για 250 θανάτους, όπως επίσης και ότι του άρεσε να χρησιμοποιεί τα ναρκωτικά για “ψυχαγωγικούς σκοπούς”. Παρά τις διώξεις του Dr John Bodkin Adams το 1957, του Δρ Leonard Arthur το 1981, και του Δρ Thomas Lodwig το 1990 (μεταξύ άλλων), ο Shipman είναι ο μόνος γιατρός στη βρετανική νομική ιστορία που καταδικάστηκε για τη δολοφονία ασθενών. Σύμφωνα με την ιστορικό Pamela Cullen, ο Adams ήταν επίσης ένας κατά συρροή δολοφόνος-πιθανώς σκότωσε έως και 165 από τους ασθενείς του μεταξύ 1946 και 1956 και εκτιμάται ότι μπορεί να έχουν σκοτωθεί πάνω από 450, αλλά “δεν βρέθηκε ένοχος, και δεν υπήρχε καμμία παραπάνω ώθηση για περαιτέρω εξέταση των αδυναμιών του συστήματος
μέχρι την περίπτωση Shipman.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ
Ο Shipman αυτοκτόνησε δι' απαγχονισμού στο κελί του στη φυλακή Wakefield στις 06:20 στις 13 Ιανουαρίου 2004, την παραμονή των 58ων γενεθλίων του, και ανακοινώθηκε ο θάνατός του στις 08:10. Μία δήλωση των υπηρεσιών της φυλακής ήταν πώς κρεμάστηκε χρησιμοποιώντας σεντόνια τα οποία τα κρέμασε από τα κάγκελα του παραθύρου του. Πολλές εφημερίδες εξέφρασαν την χαρά τους σε ένα τέτοιο γεγονός και ώθησαν και άλλους κατα συρροήν δολοφόνους να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Shipman. Η Εφημερίδα “The Sun” εξέδωσε ένα εορταστικό πρωτοσέλιδο με κεφαλίδα: “Ship Ship Hooray!” Μερικές οικογένειες θυμάτων δήλωσαν μετά τον θάνατό του ότι νοιώθουν αδικημένοι, καθώς η αυτοκτονία του σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να πάρουν την ικανοποίηση από μια ομολογία του Shipman, και απαντήσεις στο “γιατί” διέπραττε τα εγκλήματα.
Ο Υπουργός εσωτερικών David Blunkett σημείωσε ότι το να γιορτάσεις το γεγονός είναι δελεαστικό, λέγοντας: “Ξυπνάς και σε παίρνουν τηλέφωνο για το ότι ο Shipman τα τίναξε, και σκέφτεσαι, είναι νωρίς να ανοίξω μπουκάλι; Και μετά ανακαλύπτεις ότι όλοι είναι θυμωμένοι που αυτοκτόνησε.” Παρά τους εορτασμούς της “The Sun” για την αυτοκτονία του Shipman, ο θάνατός του, δίχασε τις εθνικές εφημερίδες, με την “Daily Mirror” να τον ονομάζει “cold coward” (Ψυχρά δειλός), και κατηγορεί την φυλακή που επέτρεψε ένα τέτοιο γεγονός να συμβεί. Η “The
Independent” από την άλλη πλευρά, κάλεσε σε έλεγχο των Βρετανικών φυλακών εξ'αιτίας της αυτοκτονίας, για την ευημερία των φυλακισμένων. Η “The Guardian”, σε άρθρο της από τον Sir David Ramsbotham (Πρώην διευθυντή επιθεώρησης Φυλακών) πρότεινε η ισόβια καταδίκη να αντικατασταθεί από φυλάκιση επ'αόριστον, μιάς και το 2ο θα έδινε στους φυλακισμένους την ελπίδα για απελευθέρωση, μειώνοντας το ρίσκο αυτοκτονίας, και παράλληλα κάνοντας την διαχείριση τους πιο εύκολη για τους υπαλλήλους των φυλακών. Εφημερίδα "The Mirror" με την ιστορία του Shipman ως Dr. Death (O Δρ. Θάνατος!)Το κίνητρο του Shipman για αυτοκτονία δεν έγινε ποτέ γνωστό, παρόλο που είχε αναφέρει επανειλημμένα στον επιμελητή επιτήρησης του, ότι σκεφτόταν την αυτοκτονία για να πάρει η “χήρα” του την σύνταξη από την “NHS” (Εθνική Υπηρεσία Υγείας) και εφάπαξ ποσό, παρόλο που είχε αφαιρεθεί από τη σύνταξή του.
Πράγματι η γυναίκα του έλαβε πλήρη την ανωτέρω σύνταξη, πράγμα που δεν θα μπορούσε να γίνει αν πέθαινε μετά την ηλικία των 60. Έγιναν προσπάθειες ενθάρρυνσης του Shipman στο να ομολογήσει την ενοχή του. Αφού αρνήθηκε, έγινε συναισθηματικός και πολύ κοντά στο να βάλει τα κλάματα, όταν του αφαιρέθηκαν προνόμια, συμπεριλαμβανομένου να μπορεί να τηλεφωνεί στην γυναίκα του. Του επεστράφησαν μια εβδομάδα πριν την αυτοκτονία. Επιπρόσθετα, η Primrose, που συνέχιζε να πιστεύει ότι ο Shipman ήταν αθώος, θα μπορούσε να ξεκίνησε να τον υποπτεύεται ως ένοχο. Σύμφωνα με τον πρώην συγκρατούμενο του Shipman, Tony Fleming, η Primrose του έγραψε πρόσφατα ένα γράμμα παροτρύνοντας τον “Να μου τα πεις όλα, με οποιοδήποτε κόστος” .
Αυτά λοιπόν. ελπίζω να ανατρίχιασες λίγο...Μη πάει χαμένος ο κόπος...
Like & Share!
Πηγές: crimestories.gr ,wikipedia, oneman.gr, gazzetta.gr