...που δε προφταίνεις να τα χορτάσεις,να τα ζήσεις.
Άλλη μια Δευτέρα η χθεσινή,άλλη μια εβδομάδα που ξεκίνησε, άλλο ένα "ντριιιν" στο ξυπνητήρι.
Μου φαίνεται πάλι τα ίδια και αυτή τη φορά. Σπίτι,σχολή,σπίτι,σχολή και άντε και λίγο έξω.
Τι να κάνεις,αυτά έχει η καθημερινότητα στην πόλη.Ειδικά σε μια πόλη όπως η Αθήνα.Κόσμος πολύς,αγενής,κατσούφης,βιαστικός, συνωστισμός,βαβούρα,ρύπανση,έγκλημα,φόβος,εκνευρισμός μπλα μπλα μπλου μλπου μπλα.....
Φαντάζομαι αυτά περίμενες να διαβάσεις,αφού μιλάω για την Αθήνα,σωστά; Ορίστε,στα έχω έτοιμα. Να πως είναι η καθημερινότητα στην Αθήνα.Ελπίζω να χάρηκες και να σου ανέβηκε το ηθικό και η περηφάνια για τη δική σου εκτός Αττικής πόλη.
Αλλά όχι αγαπητέ αναγνώστη.Τα παραπάνω,δεν με αγγίζουν καν.Δε τα κατανοώ,αρνούμαι να τα αποδεχτώ στον ύψιστο -ή ακόμη και στον μέτριο αν θες- βαθμό τους.Μιλώ πάντοτε με αποδείξεις και αποφάσισα αυτό,θα ξεκινήσω ένα μακρύ ταξίδι.Θα σου δείξω οτι αυτή η πόλη,έχει δυο όψεις,όπως και όλα φαντάζομαι τα πράγματα,υλικά ή άυλα.Θα σου μάθω να την αγαπήσεις.Μακάρι να το κάνω δηλαδή.
Δεν είναι η Αθήνα αυτό που νομίζεις.Ένα κομμάτι της μόνο σε τρομάζει.Γιατί ποτέ δε σου έδειξαν την άλλη όψη του νομίσματος.Την όψη που μόνο οι εικόνες την εκφράζουν,αυτή την όψη που σε γαληνεύει,σε δυναμώνει,σου δίνει οξυγόνο στα πνευμόνια σου και στα εγκεφαλικά σου νεύρα,σε πλάθει άνθρωπο από την αρχή.
Και κοίτα να δεις όμως που αυτή η Δευτέρα διαφέρει. Δε θα πάω σχολή. Δε θα το κάνω.Βαριέμαι σήμερα.Θέλω έστω για μια μέρα να δω πως μοιάζει αυτή η πόλη όταν φωτίζεται. Κι έχω δίκιο.Ανταμείβομαι.Κάθε μέρα που περνάει.Θα δεις το γιατί,με τον καιρό...
Πάμε μια βόλτα,δειλά δειλά,στο κέντρο. Θα σε πάω εγώ που έμαθα και το δρόμο χθες.Πάμε Σύνταγμα,Μοναστηράκι, στα ιστορικά Αναφιώτικα και θα το δεις που θα καταλήξουμε.Πάμε προς τα εκεί που το τσιμέντο και το γκρίζο υποκλίνονται στον ασβέστη,το τούβλο και το γαλανόλευκο. Θα σου δείξω εικόνες για αρχή,δε θα πω τόσα πολλά ακόμη,αυτά θα τα πει ο ταπεινός φακός που καταγράφει τα πάντα και είναι αληθινός και ειλικρινής.
Μου φαίνεται πάλι τα ίδια και αυτή τη φορά. Σπίτι,σχολή,σπίτι,σχολή και άντε και λίγο έξω.
Τι να κάνεις,αυτά έχει η καθημερινότητα στην πόλη.Ειδικά σε μια πόλη όπως η Αθήνα.Κόσμος πολύς,αγενής,κατσούφης,βιαστικός, συνωστισμός,βαβούρα,ρύπανση,έγκλημα,φόβος,εκνευρισμός μπλα μπλα μπλου μλπου μπλα.....
Φαντάζομαι αυτά περίμενες να διαβάσεις,αφού μιλάω για την Αθήνα,σωστά; Ορίστε,στα έχω έτοιμα. Να πως είναι η καθημερινότητα στην Αθήνα.Ελπίζω να χάρηκες και να σου ανέβηκε το ηθικό και η περηφάνια για τη δική σου εκτός Αττικής πόλη.
Αλλά όχι αγαπητέ αναγνώστη.Τα παραπάνω,δεν με αγγίζουν καν.Δε τα κατανοώ,αρνούμαι να τα αποδεχτώ στον ύψιστο -ή ακόμη και στον μέτριο αν θες- βαθμό τους.Μιλώ πάντοτε με αποδείξεις και αποφάσισα αυτό,θα ξεκινήσω ένα μακρύ ταξίδι.Θα σου δείξω οτι αυτή η πόλη,έχει δυο όψεις,όπως και όλα φαντάζομαι τα πράγματα,υλικά ή άυλα.Θα σου μάθω να την αγαπήσεις.Μακάρι να το κάνω δηλαδή.
Δεν είναι η Αθήνα αυτό που νομίζεις.Ένα κομμάτι της μόνο σε τρομάζει.Γιατί ποτέ δε σου έδειξαν την άλλη όψη του νομίσματος.Την όψη που μόνο οι εικόνες την εκφράζουν,αυτή την όψη που σε γαληνεύει,σε δυναμώνει,σου δίνει οξυγόνο στα πνευμόνια σου και στα εγκεφαλικά σου νεύρα,σε πλάθει άνθρωπο από την αρχή.
Και κοίτα να δεις όμως που αυτή η Δευτέρα διαφέρει. Δε θα πάω σχολή. Δε θα το κάνω.Βαριέμαι σήμερα.Θέλω έστω για μια μέρα να δω πως μοιάζει αυτή η πόλη όταν φωτίζεται. Κι έχω δίκιο.Ανταμείβομαι.Κάθε μέρα που περνάει.Θα δεις το γιατί,με τον καιρό...
Πάμε μια βόλτα,δειλά δειλά,στο κέντρο. Θα σε πάω εγώ που έμαθα και το δρόμο χθες.Πάμε Σύνταγμα,Μοναστηράκι, στα ιστορικά Αναφιώτικα και θα το δεις που θα καταλήξουμε.Πάμε προς τα εκεί που το τσιμέντο και το γκρίζο υποκλίνονται στον ασβέστη,το τούβλο και το γαλανόλευκο. Θα σου δείξω εικόνες για αρχή,δε θα πω τόσα πολλά ακόμη,αυτά θα τα πει ο ταπεινός φακός που καταγράφει τα πάντα και είναι αληθινός και ειλικρινής.
Σύνταγμα/Εθνικός Κήπος
Μοναστηράκι/Street Dancers
Σύνταγμα
Αναφιώτικα,πλανήτης πάνω σε πλανήτη.
Αυτή η αντίθεση,είναι το νόημα...
Μάντεψε προς τα που...
Ε λοιπόν,ξέρεις τι παρατηρώ; Είναι λίγες οι εικόνες.
Όμως μια εικόνα 1000 λέξεις λένε.Και νομίζω πως η τελευταία,δεν περιγράφεται με λέξεις αγαπητέ αναγνώστη. Δεν έχω τι άλλο να σου πω. Μόνο σκέψου,πως μέσα στο βουβό το γκρίζο,οι πινελιές ελπίδας,χρώματος,αισιοδοξίας είναι ο,τι πολυτιμότερο για σένα,την ψυχή σου,το πνεύμα σου.
Άλλωστε,δεν είναι ανάγκη να ζεις σε κάποιο παράδεισο. Αρκούν οι ενδείξεις ότι υπάρχει. Κι αυτό είναι που σε ιντριγκάρει,σε κρατά με ψηλά την αδρεναλίνη,με αναμμένο το πάθος να τον βρεις και να τον ξαναβρείς.
Μόνο αν σου δείξω και τις δυο όψεις αυτού του χάους ,μόνο τότε θα το κατανοήσεις.
Ανακάλυψε την Αθήνα,ανακάλυψε τον τόπο σου,τη χώρα σου,τον εαυτό σου και όλα θα γίνουν.
#Discover_Athens vol.1
Μέχρι τότε,έχουμε δρόμο,δρόμο φωτογραφικό...
" Ὥσπου τέλος ἔνιωσα κι ἂς πᾶ᾿ νὰ μ᾿ ἔλεγαν τρελὸ πῶς ἀπό ῾να τίποτα γίνεται ὁ Παράδεισος."
-Οδυσσέας Ελύτης.